Shinigami wo Tabeta Shoujo 3.2

Shera son fasulyeyi, sessizce ağzına attı. Kaba bir şekilde ısırınca, tadını anlayamadı.

Bağımsızlık Ordusu İstihbarat bölümü gizli harap ev.

Normalde bu yeri izciler kullanırdı ama, bu akşam Bağımsızlık Ordusunun Komutanlarından biri, Albay Voleur düşmanın ön saflarına teftiş için bulunuyordu. Voleur İmparatorluk Ordusu tarafından destek için gönderilen ileri düzey yetkiliydi.

Uzun ve kaslı bir fiziğe sahipti, doğuştan sahip olduğu savaş dehası eğitimde daha da cilalanmıştı.

Onun mızrağı İmparatorluğun için de bile üst düzey kabul edilmişti. Mızrak eğitmeni olarak, bağımsızlık ordusunun ikinci komutanı 2.Prens Alan'ın eğitmeni görevi de vardı. Basit dinç karakteri askerler arasında kabul edildi, komutan olarak da yeteneklerle döşenmişti.

“Gece geç saatlere kadar görev yaptınız, elinize sağlık. Antigua Kalesinin durumunu kendi gözlerimle görmeye geldim”

“Albayın gelmesini gerektirecek bir şey yoktu. Onların durumu hala aynı. ... ... Bunu buyurun”

“Alıyım”

İzcilerden biri, Voleur'e küçük dürbün verdi. Özel bir büyüye sahip bu araç, lenslerinin ötesindeki manzarayı öğlen zamanıymış gibi gösterebilirdi. Bir aralar var olan gizemli şehirden kazılan şaheserlerden biriydi. İmparatorluğun istihbarat birimi ve kısıtlı sayıdaki subayların taşımasına izin veriliyordu.

“Bizim gardımızı indirmeyi amaçlayan tuzak, diye düşünecek kadar maymunlar. Onların merkez kulesine bakın lütfen”

İstihbarat birimi üyesinin parmakla gösterdiği yere dürbünü döndürdü. Surların içinde merkez kule en göze çarpanıydı. Düşmanı keşfetmek için kullanılıyordu. Ama, gözetleyiciler duvara dayanmış bir şekilde hareket etmiyorlardı.

“... ...Gözetleyiciler ayakta uyuyor. Disiplinleri çürümüş mü?”

Dürbünle Antigua'nın durumuna bakarak, Voleur bıkmış bir tonda mırıldandı.

“Ciddi bir şekilde işini yapan gözetmenler çok nadir denilebilecek kadar. Bizler gerginlikten zor zamanlar geçiriyoruz”

“Ama, Kesinlikle gardınızı indirmeyin. Düşmanda da işini iyi yapan kişiler kesinlikle var. Eğer olmasaydı, bu güne kadar krallık ayakta kalamazdı”

Dürbünü izciye geri verip, önlem için uyardı.

“Anlaşılmıştır, Albay Voleur. ... ... Radara bir şey takıldı. Hızlıca ne olduğunu doğrulayın”

// Radar demiyor aslında uyarı ağı gibi bir şey diyor anlamlı olmayacağı için böyle yazdım //

İmparatorluk büyü teknolojilerin yaptığı özel radar hattı. Bu harap evin çevresine yerleştirildi. Alt düzey yetkiliden biri dürbünü kullanarak, radara takılan şeyi doğrulamaya çalıştı.

“... ... Haber verilen kaçak askerler efendim. 10 tane, hayır 11. Haber verdiklerinden 1 kişi fazlalar.”

“Önceden de olmuştu. Son anda karar veren kişilerde var sonuçta. Her zamanki çaprazlama sorgu sonra, bağımsızlık ordusunun ana merkezine kadar eşlik et. Casustan gelen belgeleri almayı unutma.”

“Anlaşıldı”

“... ... İstihbarat birimi, kaçak askerlere rehberlik de mi ediyorlar?”

Voleur* çenesini ovalarken sordu.

“Evet. Strateji uzmanından gelen bir emir, içten çöküşü ilerletmek için. Kaçak askerlerin sayısı şimdiden bini geçti. Bizimle iletişimde olan casuslar, en alttaki rütbeden en üstteki rütbeye kadar var. ... ... Elinde sonunda, bunun sonuçları ortaya çıkar.”

Krallığa karşı memnuniyetsiz kişiler bir elin parmaklarını geçiyordu. Bundan dolayı casus bulmak kolaydı. Kendiliğinden girenlerde az değildi.

“... ... Anlıyorum. Krallık, içten çökmeye başladı demek”

“Evet. Tam üstüne bastınız”

Dıştan mükemmel görünen büyük ağaç tamamen korozyona uğramıştı. Hiçbir şey yapmasada sefil bir şekilde geberecek, yıkılacak olması zaman meselesiydi. Ama, bu zaman meselesini hızlandırmak istihbarat biriminin göreviydi.

“Kaçak askerlere iç taraftaki durumu sormak istiyorum ama, sorun olur mu?”

“... ... Pek katıldığım söylenemez. Onlar prensese sadakatini sunmuş değiller. Mevcut durumdan endişelenip kaçan kişiler bunlar. Durum bunu gösteriyor”

İstihbarat birimindeki asker durumu açıkladı ama, Voleur endişen gereksiz anlamında kafasını salladı.

“Kaçak askerler tarafından sürpriz saldırı yersem, bu benim bu kadarlık adam olduğumu gösterir. Onların cevaplarını dinleyelim. Bu kulakla direk.”

“... ... Anlaşılmıştır. Fakat, bizlerinde eşlik etmesine izin veriniz. Albaya bir şey olursa, sorumluluk bizim üstümüze kalır”

Gurup üyeleri kahkaha atınca, Voleur küçük bir şekilde gülümsedi.

“Yare yare, sorumluluk duygusu güçlü bir astının olması, sıkıntılı”

“Benim gibi sert subay olduğunda, çeşitli sıkıntılar vardır”

Voleur kulübeden çıkınca, gözcülük yapan istihbarat biriminin üyeleri onun arkasından takip etti. Voleur'un bilinçsiz bir şekilde favori uzun mızrağını eline alması, bir iç güdü olabilirdi.

__________

“Ben bağımsızlık ordusunun, İmparatorluğun Sadakat Taburundan Albay Voleur. Sizler, Antigua'dan gelenlersiniz değil mi?”

“E, evet. Aynen öyle! Prenses Alturia'nın yönettiği bağımsızlık ordusuna katılmak için, kaleden kaçtık! Bundan sonra Başkent Bağımsızlık ordusu için, hayatımızı ortaya koyacağız!”

Rahat bir şekilde yalan söyleyen Takım lideri.

Voleur bunu biliyordu ama, ciddi bir şekilde başıyla onayladı. Zaten, bir sivil asker olarak onlar için egemenlik savaşı bu kadardı.

“... Tamam. İradeleri beraber olacak yoldaşlar olarak kalpten karşılıyorum. Bu sefer bağımsızlık ordusu tarafında, gücünüzü göstermenizi istiyorum”

“Anlaşıldı!”

Takım Lideri ve geri kalan üyeler saygıyla eğildi, Voleur onların yüzünü tek tek inceledi. Ama, özel bir silah taşıyan bir askerde, gözlerini durdurdu.

“-- -- Küçük kız. Neyin bu kadar komik olduğunu söyler misin ?”

“... ...”

“Az önceden beri, neden gülümsediğini sordum”

“-- -- Aha, ahahaha! Ne mi komik? Her şey! O kadar eğlenceli ki yapacak bir şeyim yoktu!”

“Ne?”

“Çünkü ' Bağımsılık ordusuna katılmak için, kaleden kaçtık! ' gibi bir şeyi ciddi bir şekilde söyledi. Gerçekte ölmek istemedikleri için kaçtıkları halde!”

Shera dayanamıyormuş gibi, karnını tutarak sesli bir şekilde güldü.

Ilımlı olan istihbarat birimini üyeleri, kişisel silahlarına ellerini uzattılar. Bu saygısızlığı daha da uzatırsa, orada imha edeceklerdi.

“He, hey, Saygısızlık etme! Shera!! Kapa çeneni!”

Takım Liderinin durdurmak için uzattığı eli, Shera sert bir şekilde reddetti.

“Yapamazsın. Asi ordusunun köpeği bana mı dokunacak? Sonuçta ben artık yoldaşınız değilim”

“ -- -- O, Oi Shera!! Sen gerçek yüzünü mü gösterdin!?”

“Sen, biz bağımsızlık ordusuna katılmak için gelmedin mi?”

Voleur sordu. Shera öldürme niyetini yaydığından, bu son soruydu.

Mızrağı sıkıca kavrayıp gücünü verdi.

“Gelmediğim belli değil mi. Yılan gibi saklanan, göze batan köpekleri avlamaya geldim. Büyük olanı avlarsam, hızlıca yükselebilirim”

“Oi Shera!! Yalan söylüyor. Lütfen affedin. Bu, bunun tahtaları biraz eksikte”

Takım Lideri korumaya çalıştı ama, Shera sinir bozucu diye çıkıştı.

“Aptal muamelesi yapmasan olur mu? Köpek tarafından korunmak, kalbimi acıtır”

Bu durumu görünce, Voleur derin bir iç çekti.

“-- -- Demek cevabın bu. Ordudaki fırtınalı yaşantın, seni etkiledi gibi gözüküyor. Şimdi, ben seni rahatlatacağım”

// Öldürüceğim manasında //

“Lütfen durun Albay! Bunun gibi kişileri bizler hallederiz!”

“Endişeye gerek yok. Acınası biri. Küçük yaştaki kıza el kaldırmak bana göre değil ama, böyle bırakamam. O zaten deli bir köpek. Görmeye dayanamıyorum”

Eliyle istihbarat biriminin üyelerini sakinleştirince, Voleur yavaşça pozisyon aldı.

Birkaç dakika içinde, Shera büyük ihtimalle ölecekti. Bağımsızlık ordusunun Albayı, hem de bu kadar büyük bir erkeği yenmesine imkan yoktu. Kaçak askerlerin yapacak bir şeyi yoktu. Arada kaynayıp ölemezlerdi. Şu anda yapabilecekleri tek şey tükürüklerini yutup, Shera'nın sonunu izlemekti.

Ama, Shera onların endişesini görmezden gelip, eğleniyormuş gibi adım atmaya başladı.

“Fufu, benim lezzetli yemeğim için. -- -- Üzgünüm ama ölebilir misin?”

Elindeki büyük orağı kuvvetle sallayan, Shera dudaklarını gerip, yüzünü Voleur'a ve onun mızrağına çevirdi.